اولین خط

اولین

تمام آشنایی من با وبلاگ و وبلاگ‌نویسی برمیگرده به اون سنی که خاطرات باقی مونده ازش کم‌کم دارن تبدیل میشن به  یک لحظه و یک حس زودگذر
یک فیلم سینمایی تقریباً تاریک بود، شخصیت اصلیش لیلا حاتمی بود که با یک ژاکت پشمی توی خونه مجردی نامرتبش وبلاگ‌نویسی می‌کرد و مدام از هویت واقعیش توی دنیای غیرمجازی فرار می‌کرد.
اون کارکتر نه، ولی جایی رو داشتن برای نوشتن واژه‌های شخصی یا غیرشخصی بدون نیاز به استفاده از چهره و وجودیت حقیقی اونقدری برام جذاب بود که بعد این همه سال هنوز دیالوگ‌های فیلم یادمه.
رویارویی بعدیم با وبلاگ برمی‌گرده به کلاس انشای سال دهم؛